Bir askeri birlikte, komutanın emri altındaki erlerin çok sıcak havada ve güneşe maruz kalacak şekilde uzun süre bekletmesi sonucu aşırı sıvı kaybından dolayı birden fazla askerin şehit olması Ceza Hukuku kapsamında ele alınıp, gerçekleşen fiilin hangi suçu oluşturacağı tartışılacaktır. Tartışmanın konusu olan fiil; kasten veya olası kastla insan öldürme, taksirle veya bilinçli taksirle ölüme sebebiyet verme, kasten öldürmenin ihmali davranışla işlenmesi, neticesi sebebiyle ağırlaşmış yaralama suçları açısından değerlendirilecektir. Baştan belirtelim ki; Ceza Hukukunda iki prensip kabul edilmiştir, bunlardan birincisi “suçta ve cezada kanunilik”, diğeri de “şahsi kusur sorumluluğu” veya bu ilkeyi iki alt başlıkta ele aldığımızda “ceza sorumluluğunun şahsiliği” ve “kusur” ilkeleridir. Bunlar birlikte olmazsa, failin ceza sorumluluğu doğmaz. İşin sübut, Ceza Muhakemesi Hukuku kısmı ise ayrı değerlendirilir. Ceza Muhakemesi Hukukunda, suçsuzluk/masumiyet karinesi ve adil/dürüst yargılanma hakkı öne çıkar. İtham sisteminin kabul edildiği ve şüphenin sanık lehine olduğu değerlendirildiğinde, iddia eden iddiasını somut delillerle kanıtlama yükümlülüğü altındadır.

Bu yazımız; ilk derece mahkemesi tarafından kurulan hükme karşı Cumhuriyet savcısı tarafından sanık aleyhine istinaf kanun yoluna başvurulmasını, Cumhuriyet savcısının aleyhe istinafında bölge adliye mahkemesinin sebeple bağlı olup olmadığını, BAM ceza dairesinin Cumhuriyet savcısının istinaf kanun yoluna başvuru sebeplerinin dışına çıkarak hüküm kurması ile cezayı ağırlaştırmasını ele almaktadır.

Bu yazımızda; 2559 sayılı Polis Vazife ve Salahiyet Kanunu’nun Ek 6. maddesinde düzenlenen teşhis işlemi ve bu işlemin nasıl yapılması gerektiği, teşhis sonucu elde edilen bulguların delil değeri, hukuki neticeleri ve Yargıtay 6. Ceza Dairesi’nin 01.03.2023 tarihli, 2021/23795 E. ve 2023/8993 K. sayılı kararında kolluk kuvvetleri tarafından delil elde edilmesi amacıyla gerçekleştirilen teşhis işleminin, 2559 sayılı Kanunda öngörülen usule uygun yapılmaması nedeniyle, sanık hakkında verilen mahkumiyet kararının bozulması değerlendirilmiştir.

Bu yazımızda; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun “İfade ve sorgu usulü” başlığı altında yer alan 148. maddesinin 4. fıkrasında düzenlenen; “Müdafi hazır bulunmaksızın kollukça alınan ifade, hakim veya mahkeme huzurunda şüpheli veya sanık tarafından doğrulanmadıkça hükme esas alınamaz.” hükmü doğrultusunda müdafiinin huzurunda alınmayan şüphelinin kolluk ifadesinin duruşmada okunamayacağı, şayet mahkemenin çelişki görmesi halinde, bu çelişkiyi gidermek amacıyla duruşmada kolluk tutanaklarının okunup okunamayacağı, CMK m.213 uyarınca bu duruma itiraz edilip edilebileceği, bu doğrultuda Yargıtay 4. Ceza Dairesi’nin 13.12.2023 tarihli, 2021/17836 E. ve 2023/25607 K. sayılı kararı kaleme alınmıştır.

22.05.2025 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan Anayasa Mahkemesi’nin 06.03.2025 tarihli, 2025/50 E. ve 2025/47 K. sayılı kararıyla 1136 sayılı Avukatlık Kanunu’nun 134 ve 135. maddeleri iptal edilmiştir, bu iptalle Avukatlık Kanunu kapsamında mesleği zorlaştıran, hangi fiilin cezasının ne olacağının belirsizliğini taşıyan m.134 ve m.135, 9 ay sonra yürürlüğe girmesi kaydıyla iptal edilmiş olup, işbu katıldığımız karar kaleme alınmıştır.